Łatwe i tanie imitacje czy trudne i drogie innowacje?

Goethe powiedział kiedyś, że „kto nie idzie do przodu, ten się cofa”, przy czym teraz trzeba nie tyle iść, ile biec. W najbliższych latach Polska musi dokonać skoku cywilizacyjnego i technologicznego, by dogonić europejską gospodarkę. Jak to zrobić – łatwiejszą, tańszą i popularniejszą metodą imitacji czy trudniejszą, droższą, ale za to dającą nieograniczone możliwości drogą innowacji? Imitacje sprawdzały się w Polsce mniej więcej do połowy lat 90., kiedy należało zaspokoić popyt, nie zastanawiając się nad horyzontem długoterminowym. Ale to już zamierzchła przeszłość. Cykl życia produktów i usług jest coraz krótszy. Weźmy koszty. Przecież trzeba je ciąć inteligentnie, co rodzi paradoksy, gdyż wymaga innowacyjności: wymyślania dróg na skróty, przecierania nowych szlaków. Z tego wniosek, że kopiowanie albo doprowadzi do innowacji, albo do bankructwa. Żyjemy w gospodarce, w której kopiowanie to żaden problem. Zatem przewagę konkurencyjną daje jedynie to, czego nie można łatwo powielić. Swego czasu wszyscy otwierali hurtownie piwa, a potem masowo je zamykali. Mamy o jedną trzecią za dużo aptek niż potrzeba. Podobni było kiedyś w Hiszpanii i Portugalii. Widać zatem, że powielić czyjś pomysł jest względnie łatwo, natomiast przetrwać bez własnych pomysłów jest niezwykle trudno albo się nie da. Pozostają więc tylko innowacje – mówi w wywiadzie dla magazynu „My Company Polska”, profesor Piotr Płoszajski ze Szkoły Głównej Handlowej. Z kolei zdaniem profesora Jerzego Cieślika, Dyrektora Centrum Przedsiębiorczości w Akademii Leona Koźmińskiego, naukowcy, politycy i media są wyjątkowo zgodni – sukces w biznesie zależy głównie od wdrażania innowacji. Jednak tok rozumowania, że powodzenie w biznesie zależy głównie od oryginalnych innowacji, wynika z iluzji i mitów oraz braku wiedzy o współczesnej gospodarce. Brakuje także spojrzenia na innowacje oczami samych przedsiębiorców. Ich najważniejszym, choć nie jedynym, celem jest zarabianie pieniędzy. W dyskusji publicznej modne stało się wskazywanie na niebezpieczeństwa imitacyjnej strategii rozwoju. Tymczasem, jak to udowadnia prof. Shenkar z Uniwersytetu Stanu Ohio, w swej książce „Naśladowcy. Jak inteligentne firmy wykorzystują imitacje, by zdobyć strategiczną przewagę”, z perspektywy przedsiębiorcy strategia imitacyjna nie jest gorsza, a w wielu wypadkach lepsza niż ta oparta na oryginalnych rozwiązaniach. Wiele polskich firm zmniejsza dystans do światowej czołówki (…) i dla nich ścieżka twórczych imitacji, prowadzących z czasem do oryginalnych wdrożeń, może być szczególnie atrakcyjna. Zatem warto rozważyć, czy w rozwoju własnej działalności biznesowej postawić na innowacje, czy imitować już realizowane przedsięwzięcia, ale w niedoskonałej formie? Jedno jest pewne, aby dokonać skoku cywilizacyjnego, musimy postawić na naszą wrodzoną kreatywność, uczyć się na błędach i myśleć innowacyjnie. My Company